இந்திய வேர்கள் ஆப்பிரிக்காவில் இருந்து வருகின்றன

ஒரு NRI பெண் தன் மகனின் கல்லீரல் மாற்று அறுவை சிகிச்சைக்காக தன் தாயகத்திற்கு தனியாக பயணம் செய்கிறாள்

“மான்வன், தாண்டியன் சாவன்” என்பது பஞ்சாபியில் ஒரு பிரபலமான பழமொழியாகும், இது தாயை ஒரு நிழல் போன்றவள் என்று விவரிக்கிறது, இது வெப்பத்திலிருந்து குளிர்ச்சியாகவும் பாதுகாக்கவும் செய்கிறது. இந்த ஆறுதலுக்கான தேடலானது இருபதுகளின் நடுப்பகுதியில் இருக்கும் இந்த இளம் பெண்ணை அவளது தாய்நாடான இந்தியாவிற்கு அழைத்து வந்திருக்கலாம். தென்னாப்பிரிக்காவில் பிறந்து வளர்ந்த இவர் குஜராத்தி பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர். அவள் பிறப்பதற்கு முன்பே அவளுடைய பெற்றோர் இடம்பெயர்ந்தார்கள், ஆனால் தூரங்கள் மட்டுமே இதயங்களை நெருக்கமாக்குகின்றன. அவள் இந்தியாவில் இறங்கியவுடன், மாமாக்கள் மற்றும் அத்தைகள், அவளது கைக்குழந்தை ஹம்சாவை அரவணைக்க அவளைச் சுற்றி கூடினர்.

ஹம்சா ஒரு மகிழ்ச்சியான குழந்தையாக இருந்தார், அவரது பெரிய வட்டமான கண்கள் மிக அழகாக பிரகாசித்தன, அவருடைய “ஷாகுன்”. இருப்பினும், அவரது தாயின் கண்கள் அவரைப் பார்க்கும்போது சோகமாக இருந்தன – அவர் சரியானவர், ஆனால் அவரது ஆழமான மஞ்சள் கண்களுக்கு மட்டுமே தெரியும் அவரது நிலை என்னவென்று.

ஹம்சா பிறந்த சில நாட்களிலிருந்தே அவருக்கு மஞ்சள் காமாலை இருந்தது, ஏனெனில் அவர் கல்லீரல் செயலிழப்பை ஏற்படுத்தக்கூடிய  பிலியரி அட்ரேசியாவால் பாதிக்கப்பட்டார். ஒரு குழந்தை பிறந்த உடனேயே பிலியரி அட்ரேசியாவை ஏன் உருவாக்குகிறது, மருத்துவ விஞ்ஞாணத்தால் இன்னும் இதை புரிந்து கொள்ளமுடியவில்லை. பிறந்து 2 மாதங்களுக்குள் அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டால் ஓரளவு சரிசெய்யப்படும், அவ்வாறு செய்யப்படாவிட்டால் அது உலகளவில் மிகவும் ஆபத்தானது என்பது எங்களுக்குத் தெரியும். இந்த அறுவை சிகிச்சையின் வெற்றி விகிதம் மாறுபடுகிறது மற்றும் கல்லீரல் மாற்று அறுவை சிகிச்சையானது கடந்த சில தசாப்தங்களாக ஒரே உறுதியான சிகிச்சையை வழங்குவதன் மூலம் இந்த மோசமான நோயை நிர்வகிப்பதில் புரட்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளது. ஹம்சாவின் அறுவை சிகிச்சை தோல்வியடைந்ததால், அவரது தாயார் தனக்குக் கொடுத்த மண்ணில் இருந்து மகனுக்கு வாழ்வு தேடித் தன் தாய்நாட்டிற்கு வந்தார்.

அவரது கணவர் மற்ற 2 குழந்தைகளைப் பார்த்துக் கொள்வதற்காகத் தங்கியிருந்தார், குஜராத்தைச் சேர்ந்த அவரது உறவினர்கள் இங்கு அவருக்கு ஆதரவாக இருந்தனர். கடவுள் அவளுக்கு இந்த சவாலைக் கொடுத்திருந்தால், அவரும் அவளுக்கு மிகப்பெரிய ஆதரவைக் கொடுத்தார். மிகவும் நெருக்கமாகப் பிணைக்கப்பட்ட ஒரு குடும்பத்தைப் பெற்றதற்கு உண்மையில் அவர் ஒரு அதிர்ஷ்டசாலி, அவரும் அவரது கணவரும் மருத்துவக் காரணங்களுக்காக நன்கொடையாளர்களாக நிராகரிக்கப்பட்டதால் அவரது சகோதரியின் கணவர் அவரது கல்லீரலின் ஒரு பகுதியை தானம் செய்ய முன்வந்தார்.

ஒரு மருத்துவமனை நடைபாதையில் இருந்து மற்றொன்றுக்கு நகர்ந்து, சோதனைகள் மற்றும் மதிப்பீடுகள் மூலம் ஹம்சா சென்றபோது அவள் கையை இறுக்கமாகப் பிடித்தாள். அவளது மென்மையான குரலும் அமைதியான கண்களும் அவளது உள் வலிமையைப் பறைசாற்றியது. 10 மணி நேர அறுவை சிகிச்சைக்குப் பிறகு திரும்பியபோது மயக்க மருந்தின் தாக்கத்தில் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்த சிறுவனைக் கட்டுப்படுத்துவது அவளுக்கு வழக்கமாக கடினமாக இருந்தது. ஆனால் அவரது மயக்க மருந்து விளைவு குறைந்துவிட்டதால் அவர் விரைவில் தனது குறும்புக்குத் திரும்புவார். அவர் சில மணி நேரங்களிலேயே வென்டிலேட்டரில் இருந்து வெளியேறி, அம்மாவைப் பார்த்து சமாதானம் செய்தார். வெளியுலகில் இருந்து அவள் மறைத்து வைத்திருக்கும் அவள் இதயத்தில் இருந்த கொந்தளிப்பை அவனால் உணர முடிந்தது.

அம்மாவைப் போல, மகனைப் போல. ஹம்சா ஒரு துணிச்சலான சிறுவன், இரத்த மாதிரிகளை எடுக்கும்போது லேசாக அழுவார், பின்னர் அவரது அமைதியான இயல்புநிலைக்கு திரும்புவார். பசி மட்டுமே அவரைத் தொந்தரவு செய்யும் மற்றும் அறுவை சிகிச்சைக்கு 3 நாட்களுக்குப் பிறகு உணவுகள் தொடங்கப்பட்டவுடன் அவர் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார். அவருடன் விளையாடுவதில் சோர்வடையாத இவர் செவிலியர்களின் செல்லமாக மாறினார்.

கடவுள் செய்த இந்த அற்புதத்தால், ஹம்சா நன்றாக குணமடைந்தார். 3 வாரங்களில் அவர் டிஸ்சார்ஜ் செய்யப்பட்டார், அவரது கண்கள் முற்றிலும் முத்து போன்று வெண்மையாக இருந்தன, கொடூரமான நோயின் தாக்கத்திலிருந்து விடுபட்ட அவர், பிறந்த தனது சொந்த மண்ணில் காலடி வைக்கும் போது, அவரது வயிற்றில் அறுவை சிகிச்சை வடுவை மட்டுமே சுமந்தார்.

மருத்துவக் கண்ணோட்டத்தில், ஹம்சா அதிர்ஷ்டவசமாக எந்த பெரிய சிக்கல்களையும் உருவாக்கவில்லை. அவர் இடைவிடாமல் அதிக பொட்டாசியம் அளவைக் கொண்டிருந்தார், அதற்காக அவருக்கு பொட்டாசியம் பைண்டர் தேவைப்பட்டது. ஹம்சா தனது ஊட்டத்துடன் கலந்த மருந்தை எளிதில் குடித்து, நன்கு ஒத்துழைப்பவராகவும், குழந்தையை நிர்வகிக்க எளிதாகவும் இருந்தார்.